Alters incelemesi

Jan, korkunç bir şekilde ters giden bir galaksiler arası madencilik operasyonunun tek kurtulanıdır ve 'uzaylı bir gezegende yapayalnız, dışarıda öylece durup birini öldürebilecek kadar düşmanca' bir senaryoda ayakta kalan son kişi olmasını umacağınız son kişidir. Ayrıca, ben hemen bu karmaşanın üstesinden gelmezsem, birkaç gün içinde kozmik bir çıtırtıya dönüşecek.


Dolayısıyla Alters'daki ilk birkaç oyun günümü kör bir panik içinde oradan oraya koşturarak, Jan'ın devasa bir çarkın içindeki kendine özgü üssünü olabildiğince çabuk yamamaya çalışarak geçirdim; böylece güneş doğmadan ve toprağı ölümcül ışınlarıyla ıslatmadan önce buradan cehenneme kadar uzaklaşabilirdim.

Oyun başladığı andan itibaren riskler çok yüksek olduğu için, Jan'dan son dakikada bile işini sıkıp, onu değerli kaynaklar için dışarı koşturmaya ve bulduğu hammaddelerden hayat kurtarıcı eşyalar yaratmak için içeride koşturmaya zorluyorum.




Bu yüksek stresli durumda onu kemiklerine kadar çalıştırmak bariz bir seçenek gibi geliyor, ama ben bunu da yapamam. Onu çok uzun süre çalıştırırsam bu onu ciddi şekilde yavaşlatır ve yorgunluğunu görmezden gelip devam edersem (çünkü güneş ışığından ölmek sadece birkaç gün uzakta) çökebilir bile, bu da önemli bir görevin tam ortasında biraz uyumak için mola vermekten bile daha kötüdür.


Şimdi stresliyim, aynı anda on işi tek bir kişi olarak yapmaya çalışıyorum. Ayrıca büyülendim. Jan'ı bu karmaşanın ortasında bırakamam, en azından sonunda her şeyin üstesinden gelip onu güvenli bir yere götürebileceğim gerçek bir şans varmış gibi görünürken.

Kendime yardım ediyorum​

O zamanlar fark etmediğim şey, oyunun beni yavaşça oyuna dahil etme fikriydi. Bu basit kısımdı. Güzel kısımdı. Ve felaketten senaryolu bir arızadan daha fazla uzakta değildim. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım, tek başıma başarılı olmak asla bir seçenek değildi. Bu düşmanca kayanın benzersiz elementi olan rapidium ile ilgili yasadışı ve son derece ahlaksız deneyler yapmak zordu.

Kendi hayatına kuantum 'ya-eğer' alternatiflerinin keşfi sayesinde, çok farklı becerilere ve kişiliklere sahip, kendisinin değiştirilmiş versiyonlarını yaratmak Jan'ın fikri değil. Ancak ona hayatta kalmak için bu gerçeküstü şansı sunan insanlar onun başarısıyla çok ilgileniyorlar - hatta belki de aradıkları sonuçları elde edebilirse onu kurtarmak için biraz ekstra çaba sarf edecek kadar ilgileniyorlar.




Bu, Alters'ın parlaklığını vurgulayan korkunç bir durum. Her yeni gelişme, gerilimi artırıyor gibi görünüyor ve (geçici olarak) çözülen her sorun için, telafi etmek üzere aynı anda üç yeni sorun ortaya çıkıyor ve kişisel olarak onlarla başa çıkmayı nasıl seçtiğim, sonrasında olan her şey üzerinde kalıcı bir etkiye sahip.

Konuştuğum herkesi olduğu gibi kabul edebilir, iyi bir küçük şirket çalışanı olabilir ve talep ettikleri her şeyi hemen kabul edebilirim. Ya da her şeyi gergin bir kedi-fare oyununa dönüştürebilirim. Onlar kadar kaçamak olabilirim, arkalarından iş çevirip başkalarına ulaşabilirim ve Alter'larımı bu gizemli insanların isteklerine karşı gelmeye ve benimle kalmaya teşvik edebilirim. Kendim. Biz. Karmaşık bir durum.

Kendini sevmek​

Kabul ettiğim şeyler ve nasıl davrandığım, hikayenin gidişatı ve sonunda ulaştığım sonsöz kadar üssümün günlük işleyişi üzerinde de etkilidir. Burada sabah olarak geçen bir zamanda asansörde birbirimizin yanından geçerken mutlu bir şekilde kendi kendine mırıldanan bir Jan görmek güzeldi. Alter'ları mutlu etmek istiyorum - sonuçta hepsi Jan'ın yansıması - ve diğer her şey gibi bu etkileşimler de sıradan problem çözmeden bir anda tam bir strese dönüşebilir. Bir dakika sadece biraz içine kapanık bir Jan'ı neşelendirmeye çalışıyorum, bir sonraki dakika ekstra metaller için radyoaktif bölgeye giriyorum çünkü Jan'ların film izleyip birlikte bira pong oynayabilmeleri için bir sosyal oda inşa etmeyi kabul ettim.

Bu isteğe bağlı görevler -herkese düzgün yiyecek sağlamak, birisine onlar için çok şey ifade eden bir eşyayı bulup vermek (aksi takdirde ciddi bir bilim insanının lastik ördek 'Marie Squackowska'ya verdiği beklenmedik neşeli tepki gerçekten harika)- grubun hayatta kalmasına doğrudan katkıda bulunmuyor gibi görünebilir ama en azından bugün kendinizin diğer versiyonlarından başka hiçbir şeyle kilitli kaldığınızda ölmemek kadar önemli olan sıcak ve üretken bir ortamın oluşmasına yardımcı olur.





Ekstra bir iş gibi hissettirmiyor çünkü sonuçlar her zaman anında ve bariz. Diğer Jan'larla derin sohbetler yeni kişilik tabanlı diyalog seçeneklerinin kilidini açabilir - örneğin iddialı bir cevap. Ve Alter'ların birbirleriyle konuşma olasılığı benimle olduğu kadar ve bunlar başka bir göreve giderken yürürken rahatça duyabileceğim konuşmalar.

Sonuçların her zaman iyi olduğu söylenemez. Bu Jan'lar sadece kendi aralarında değil, orijinal Jan'la da savaşabilirler, hepsi için ayrı ayrı takip edilen ve bazı tehlikeli sonuçlara yol açabilen endişe verici bir 'isyan' istatistiği.

Sadece bu yoldaki tümseklerle başa çıkmayı öğrenmem gerekiyor, çünkü her Jan'ı her zaman mutlu eden sihirli ve mükemmel bir yanıt yok. Bazıları daha pragmatik olacak, ev konforundan çok hayatta kalmayı önemseyecek. Bazıları köşeye sıkıştığında Jan'ın geri adım atmasını, ortak bir zemin bulmaya çalışmaktan daha çok tercih edecek. Neyse ki kimin neyi tercih ettiğini körü körüne tahmin etmeye bırakılmadım. Birinin ruh hali değiştiğinde net açılır pencereler beliriyor ve her Alter'ın yaşam dalı, önemli yaşam olaylarının ve bunlara nasıl tepki verdiklerinin kolayca gözden geçirilebilen bir zaman çizelgesi sunuyor.

Dışarı çıkmak​

En son kaos ne olursa olsun, zaman geçtikçe ne ve nasıl yapılacağı değişse bile, hedeflenecek belirli bir şey her zaman vardır. Her bölümün geçtiği benzersiz ve her zaman ölümcül alanlar, üssü başka bir yere taşımadan önce 20 tane bir şey ve 30 tane başka bir şey almam için otomatik olarak oluşturulan hiçbir şey yerine, elle hazırlanmış ve nispeten kompakttır. Lazerlerle patlatılacak tıkanıklıklar, ortaya çıkarılacak birinci sınıf madencilik noktaları, alınacak kargo düşüşleri, keşfedilecek kısayollar ve araştırılacak gizemli fenomenler var - eğer bunlara biraz zaman ayırmaya cesaret edebilirsem tabii. Burada olmamın her zaman bir anlamı var, özellikle de en son rock ve tehlike yelpazesinde keşfedilmeye değer bir şey olması.

Bu tehlikeli arazide kaynak bulmak ve ardından madencilik yapmak, kişisel bilgimi (mavi duman bol miktarda organik madde anlamına gelir, mor kayalar yakınlarda zengin mineral yatakları olduğunu gösterir) fiziksel sorun çözmeyle birleştirerek ilgi çekici bir süreçtir. Sadece metal veya ham rapidium bulmak yeterli değildir, ardından madencilik makinesi için mükemmel noktayı ortaya çıkarmam ve ardından üssümden güç sağlamak için bir pilon ağı kurmam gerekir.






Karanlıkta anlamsızca dolaşmak, bana üs ile kurduğum herhangi bir operasyonel maden karakolu veya seyahat kulesi arasında zıplama olanağı sağlayan kullanışlı bir hızlı seyahat sistemi sayesinde en aza indirildi. Bu şekilde dışarıya doğru çalışmak, bu sistemi dışarı çıkmanın veya daha fazla keşfe başlamanın kullanışlı bir yolundan daha fazlasına dönüştürüyor. Bu, radyoaktif toprağa dikilmiş kendi yaptığım bayrağım, her türlü zorluğa karşı kişisel olarak başardığım bir şeyin kanıtı.





Sevimli bir otomatik süreç inşa etmediğimi, uyurken veya diğer eşit derecede önemli görevlerle uğraşırken makinelerin vızıldayarak çalıştığını fark etmem biraz zaman aldı, ancak her gün her şeyi kendim çalıştırmak için saatlerce manuel olarak zaman ayırmam gerekiyordu. Her makine parçası atölyede elle inşa ediliyor. Her madencilik operasyonu şahsen gerçekleştiriliyor. Ve dışarıda şiddetli bir manyetik fırtına varsa ve gerçekten biraz daha fazla malzeme sağlamam gerekiyorsa? Her neyse, dışarı çıkıp işi bitirmem gerekecek.

Veya başkasından yapmasını isteyin. Nerede olursam olayım, herkese her an yeni işler atayabilirim ve düzenli olarak ihtiyaç duyduğum her şey için (örneğin yiyecek) siparişleri otomatik olarak sıraya koyabilirim, bu da sıradan ama gerekli ürünlerin üretimini bizzat denetlemenin sıkıcılığından kurtarır beni. Alter'larım da proaktiftir ve kendilerine verilen görevi bitirdikleri anda başka bir şey üzerinde çalışmaları gerekip gerekmediğini sorarlar.

Bir mücadele şansı​

Jans gezegende yalnız değil ve ben yüzeyi keşfederken sık sık Jan'ın kıyafetini ölümcül radyasyon seviyeleriyle doldurabilecek garip anomaliler tarafından saldırıya uğruyorum. Kağıt üzerinde, bu çoğunlukla belirgin ve zar zor tanımlanmış sapmalarla gerçekte mücadele etmek güçlü bir paketin zayıf halkası gibi geliyor; içindeki topa gidene kadar özel bir meşale doğrultuyorum. Ancak bu bağlamda, bu basit karşılaşmalar tam da ihtiyaç duyulan şey. Bunlar, onlarsız manzarayı olduğundan daha tehlikeli hissettiren, her şeyi durdurup birkaç dakika boyunca bir nişancı oyunu oynuyormuş gibi davranmamı gerektirecek kadar zor veya karmaşık olmayan, biraz öngörülemez tehlikeler. Jan öyle biri değil ve bu da öyle bir oyun değil.

Alters zorlu, amansız, unutulmaz ve bu kadar güçlü bir anlatıya sahip bir oyun için fazlasıyla tekrar oynanabilir. Üssün içinde yaptığım her konuşma tercihi önemli ve üssün dışında yaptığım her eylem eşit ağırlık ve anlama sahip. Tüm Jan'lar için birçok olasılık ve nadiren kesin olarak doğru bir eylem tercihi ile bu kaygı dolu macera her zaman benim kendi yaptığım bir şey.